در پست قبلی یکی از وبلاگ نویس ها یک شعر گذاشته بودند که مناسب دیدم اینجا بگذارم
کسی آرام می آید،نگاهش خیس عرفان استقدمهایش پر از معنا، دلش از جنس باران استکسی فانوس بر دستش، بسان نور می آیدامید قلب ما روزی ز راه دور می آید
منتظر مطالب شما هستم
